سلام.
روزها مثل برق وباد میگذره. سریعتر از تصورمون
خیلی وقت بود باز نمی نوشتم .
نمیدونم چرا? کم پیش میاد بنویسم !
حال و هوای اینروزهام ، حال و هوای قشنگیه .
بوی ( اعتماد) میده .
هرجا که اعتماد هست ،آرامش هست و دل گرمی .
گاهی وقتا یه نوشته،حدیث چنان دست به دلمون می کشه که گرمی دلمون رو با تمام وجودمون حس میکنیم !
حدیثی که بطور اتفاقی دیدم.
بهتر بگم ( کلید!)
همه اینها، ماحصله چله زیارت عاشورا هست.
بااین چله حصار تقوا دور روح و جسم و زندگیم کشیده شده .
👇👇
امام علی علیه السلام:
ایمان هیچ بنده ای واقعی نیست، مگر آن گاه که به آنچه در دست خداست، بیشتر اطمینان داشته باشد تا به چیزی که در دست خود اوست.
همیشه دلخور از بدی های اطرافیان بودم
دل شکسته از بعضی ها
گلایه پشت گلایه
سرزنش خودم!
هی برای خودم تکرار میکردم که
( هرچقدر هم که خدا خیر بنده ش رو بخواد،اشتباهات خود بنده چی میشه? کوتاهی های من چی میشه? ... چقدر هم از بس غم وغصه خوردم جسمم ضعیف شد، اعصابم ضعیف شد ... )
اون حدیث جواب همه دلنگرانی هام شد ...الحمدالله
خدایا خودت میدونی که دوست ندارم نفس کشیدنم ،حرکت کردنم،برام سرسری و بدون هدف باشه.
خدایا، به حق امام حسین ع ،چشم هام رو ،رو به حقیقت ها نبند ...
همیشه محتاجتم خدا
